وصیت یک شهید
تمام عمر مان باید در پی گوهر های نابی باشیم که بهانه های حضرت حق برای خلقت اند، اما این گنجها در کنار ما وجود دارند و بهره ما اندک،فرماندهانی همچون پاسدار شهید حسین قنبری نودهی فرمانده گروه چریکی جندالله که عاشقانه زرق و برق دنیا را رها کردند و به سوی وصال با پروردگارشان شتافتند ،به مناسبت ایام شهادت این شهید عزیز مطالب زیر تقدیم مخاطبان گرامی می شود، باشد که گوچه چشمی به ما بیندازند.
آغاز حیات طیبه تا شهادت
پاسدار شهید حسین قنبری نودهی در سحرگاه پانزدهم اردیبهشت سال 1344 در روستای نودهک از توابع شهرستان نکا در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود ،شهید قنبری از همان دوران کودکی با عشق به اهل بیت و با زمزمه های عاشقانه مادر رشد و پرورش یافت و به ایام جوانی پا گذاشت در آن سالها تحت تأثیر حرکت انقلاب اسلامی به صف انقلابیون پیوست و همراه با دیگر بچه های روستا به مبارزه با طاغوت پرداخت ، با شروع جنگ تحمیلی در زمره اولین گروههای اعزامی به جبهه در صف جهادگران با عنوان مقدس بسیجی به جبهه اعزام شد و پس از مجروحیت در این دوره خلعت مقدس پاسداری را برتن کرد و در شهرهای عملیاتی پاوه ،سنندج و سردشت خدمت نمود.
در این دوره ،حسین به دلیل علاقه و روحیاتش از سوی فرماندهان به عنوان فرمانده گروه چریکی جندالله در منطقه سردشت انتخاب شد ، روح عرشی شهید قنبری نودهی بیقرار وصل پرودگار و دوستان شهیدش بود ،این را از نورانیت شبهای مناجاتش در ایام شهادتش نقل کرده اند و سرانجام این شهید بزرگوار در 20 مهرماه 61 مزد مجاهدتهایش را گرفت و در اثر اصابت گلوله مستقیم در ارتفاعات سردشت آسمانی شد و به عرشیان پیوست.و سرانجام اولین شهید روستای نودهک، حسین قنبری نودهی همچون ارباب بی کفن حسین (ع) در روز عاشورا به خاک سپرده شد.
نماز اول وقتش هیچ گاه ترک نمی شد
مادرش از ویژگی های حسین نقل می کند :حضور مستمر و همیشگی در نماز جمعه داشت و سفارش می کردقرآن را با معنی بخوانید تا دلچسب باشد.اهل دعای کمیل و زیارت عاشورا بود و خودش هم مداحی می کرد ، نماز اول وقتش هیچ گاه ترک نمی شد .
شجاع و نترس بودن، اهل کار و تلاش و خیلی چیزهای دیگر که الان یادم نیست. همه اینها باعث شده بود تا ما حسین را نشناسیم ولی خدا حسین را شناخت و او به مراد دلش رسید. یادم است با پدرش به مشهد رفته بودیم صبح جمعه حسین لباسهایش را پوشید و راهی نماز جمعه شد بچه های دیگر هم بودند اما او تنها رفت.
دستگیری از پیر زنی که همه او را می رنجاندند
دوستان و همرزمان شهید نقل می کنند: پیرزنی فقیر در یکی از روستاهای مجاور پادگان سردشت زندگی می کرد که وقتی از خانه بیرون می آمد مردم او را اذیت می کردند. شهید قنبری با لباس نظامی کارهای پیرزن را انجام می داد و برای او خرید می کرد، این کارش باعث شده بود کسی پیر زن فقیر را دیگر نرنجاند.
دیوار چینی دور پادگان شروع شده بود و همه کمک می کردند. حسین که بنایی را بلد بود با پای برهنه از بالای چوب بست به زمین می آمد و بلوک سیمانی و سنگ را می گرفت و می برد بالای چوب بست و دیوار می چید و سفارش به اجر اخروی و ثواب بسیار می کرد.
آرزو دارم اولین شهید روستا شوم
دو سه شب مانده بود به عملیات، بچه ها همه دور هم نشسته بودند و همه داشتند آرزوهایشان را به دیگران می گفنتند. همه کنجکاو شده بودند که بدانند آرزوی حسین چیست. یکی از بچه ها از ایشان سوال کرد و ایشان جواب دادند که دو آرزو دارد یکی اینکه اولین شهید روستا شوم و دوم اینکه صورت نورانی امام خمینی (ره) را ببینم.
.
